Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη,

δώσε κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινήσει…

Μια φορά και ένα καιρό,

ζούσε μια γυναίκα που δεν είχε παιδιά.

Μεγάλος καθώς ήταν ο καημός της πήγε και συνάντησε τον μάγο των λουλουδιών λύση να της δώσει.

Εκείνη, της χάρισε ένα μικρό μικρούτσικο κριθαράκι και να το φροντίζει της ζήτησε.

Πράγματι η γυναίκα το πότιζε, του τραγουδούσε , στον ήλιο βόλτα το έκανε και εκείνο στην αγάπη της ανταποκρίθηκε.

Ρίζες έβγαλε πρώτα το σποράκι και βλαστό μετά σιγά σιγά . Και αφού ο βλαστός ξεπετάχτηκε από το χώμα , φάνηκαν φυλλαράκια και ένα μπουμπούκι.

Όταν το μπουμπούκι άνοιξε τα πέταλά του ένα μικρό μικρούτσικο κοριτσάκι στο μέγεθος που έχει το μικρό μας δαχτυλάκι καθόταν πάνω στο νέκταρ του λουλουδιού. Το λουλούδι έμοιαζε με τουλίπα και ήταν τόσο μοναδικά όμορφο όσο και το κοριτσάκι που η μητέρα του ονόμασε Τοσοδούλα.

Μέσα σε ένα καρυδότσουφλο έφτιαξε η μητέρα της το κρεββάτι της .

Το στρώμα της ήταν μαλακά φύλλα δέντρου και το πάπλωμά της ένα ροδοπέταλο.

Η Τοσοδούλα περνούσε την ώρα της τραγουδώντας πάνω στη βαρκούλα πέταλο που είχε βάλει η μαμά της σε ένα πιάτο.

Εκεί την πρωτοείδε ένας κακός και ασχημομούρης , βρωμερός βάτραχος και αποφάσισε να την παντρέψει με το γιο του.

Πήρε λοιπόν την τοσοδούλα και την πήγε πιάνω σε ένα φύλλο που βρισκόταν στο ρυάκι της αυλής και πρόσεχε να μην το σκάσει ώσπου να χτίσει με το γιο του το σπίτι όπου θα έμενα οι δυο τους.

Κι όμως η τύχη τη βοήθησε και το φυλλαράκι κόπηκε από το φυτό που το συγκρατούσε και ταξίδεψέ μακριά στο ρυάκι.

Η τοσοδούλα διέσχισε όλο το δάσος και ζούσε για καιρό κρυμμένη κάτω από φύλλα και τρώγοντας νέκταρ από τα λουλούδια ώσπου ήρθε ο χειμώνας . Θα πάγωνε από το κρύο αν δεν έβρισκε μια ευγενική ποντικίνα που της πρόσφερε φιλοξενία για το χειμώνα.

Η ποντικίνα ήθελε όμως να κρατήσει την Τοσοδούλα για πάντα μέσα στη σκοτεινή φωλιά και να την παντρέψει με το γείτονά της τον τυφλοπόντικα που ζούσε ακόμη πιο βαθιά ριζωμένος στο χώμα και τη σκοτεινιά.

Η Τοσοδούλα όμως τόσο αγαπούσε τον ήλιο, τα λουλούδια , τα πουλιά και τα τραγούδια . Πως θα ζούσε εκεί κλεισμένη για πάντα.

Μια μέρα μέσα στους υπόγειους διαδρόμους των σπιτιών των ποντικών η Τοσοδούλα βρήκε ένα άρρωστο χελιδόνι που με το ζόρι κρατιόταν στη ζωή.

Πόσο το αγάπησε και το φρόντιζε. Το σκέπασε για να ζεσταθεί του έδωσε να πιει νερό και να φάει.

Και το χελιδονάκι έγιανε και θάρρεψε και ετοιμάστηκε να ταξιδέψει στις χώρες τις ζεστές.

Και φυσικά πουθενά δε θα πήγαινε χωρίς την αγαπημένη του φίλη.

Την πήρε στη ράχη του και μαζί ταξίδεψαν στις χώρες που πάντα υπάρχει ήλιος.

Εκεί η τοσοδούλα βρέθηκε να κατοικεί στο βασίλειο των λουλουδιών όπου μικρά μικρούτσικα ανθρωπάκια είχαν τα σπιτικά τους μέσα στα πέταλα των λουλουδιών, πετούσαν με τα μαγικά φτερά τους και τραγουδούσαν λουλουδένια τραγούδια.

Ο πρίγκηπας των λουλουδιών της χάρισε ένα ζευγάρι μαγικά φτερά που μόνο όσοι έχουν αγάπη στην καρδιά μπορούν να φορέσουν και το χελιδονάκι την καμάρωνε χαμογελαστή δίπλα στον αγαπημένο της.