Πινόκιο

 

Οι περιπέτειες του Πινόκιο: Η ιστορία μίας μαριονέτας (ιταλικά: Le avventure di Pinocchio: Storia di un burattino‎) είναι ένα μυθιστόρημα παιδικής λογοτεχνίας του ιταλού συγγραφέα Κάρλο Κολόντι (ιταλικά: Carlo Collodi), καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Κάρλο Λορεντσίνι, γραμμένο στην Φλωρεντία. Αρχικά, το πρώτο μισό του έργου ήταν μέρος μίας σειράς από το 1881 έως το 1883, και αργότερα ολοκληρώθηκε ως βιβλίο για παιδιά τον Φεβρουάριο του 1883. Πρόκειται για τις άτακτες περιπέτειες του Πινόκιο, μίας ζωντανής μαριονέτας, και τον φτωχό του πατέρα, έναν ξυλογλύπτη ονομαζόμενο Τζεπέτο. Θεωρείται κλασσικό παιδικής λογοτεχνίας και έχει γεννήσει πολλά παράγωγα έργα τέχνης, όπως την ομώνυμη ταινία κινουμένων σχεδίων του Ντίσνεϋ το 1940, καθώς και κοινότυπες ιδέες όπως η μεγάλη μύτη του ψεύτη.

Οι περισσότεροι έχουμε ακούσει την ιστορία του Πινόκιο ή την έχουμε παρακολουθήσει ως κινούμενο σχέδιο της Disney. Μεταφρασμένο σε περισσότερες από 200 γλώσσες και διαλέκτους, το πιο πολυμεταφρασμένο βιβλίο μετά τη Βίβλο και το Κοράνι, συνεχίζει μέχρι και σήμερα να μεταφράζεται και να διασκευάζεται, να εμπνέει πεδία της τέχνης, να σχολιάζεται για τις εξωκειμενικές του εφαρμογές.

 Η μαριονέτα του Carlo Collodi πρωτοεμφανίστηκε στην παιδική ιταλική εφημερίδα «Il Giornale dei Bambini» στις 7 Ιουλίου 1881, και μέχρι τις 25 Ιανουαρίου του 1883 το γνωστό έργο δημοσιεύεται σε συνέχειες. Στα πρώτα δεκαπέντε κεφάλαια έχει τον τίτλο «Ιστορία μίας μαριονέτας» (Ιταλικά: Storia di un burattino) και, ύστερα από διακοπή πέντε περίπου μηνών, συνεχίζει με το όνομα «Οι περιπέτειες του Πινόκιο». Με αυτόν τον τίτλο, το 1883, το έργο εκδίδεται ως βιβλίο με μυθιστορηματική πλοκή για παιδιά.

Ο Carlo Lorenzini γεννήθηκε στη Φλωρεντία το Νοέμβριο του 1826 και πέθανε σε ηλικία 64 ετών. Διάλεξε το ψευδώνυμο Collodi από τον τόπο καταγωγής της μητέρας του, εκεί που πλέον έχει δημιουργηθεί το Πάρκο του Πινόκιο. Όντας παιδί μεγάλης και άτυχης οικογένειας, είχε άλλα εννιά αδέρφια εκ των οποίων τα έξι έφυγαν νωρίς από τη ζωή. Η μητέρα του εργαζόταν ως υπηρέτρια και ο πατέρας του ήταν μάγειρας. Ενεργός στα πολιτικά πράγματα, υπήρξε ο ιδρυτής της σατιρικής εφημερίδας Il Lampione (ο Φανοστάτης) και ασχολήθηκε με τη σύνθεση σατιρικών παραστάσεων και ιστοριών. Μετά την δημιουργία του Βασιλείου της Ιταλίας, το 1861, παύει η ενασχόλησή του με την πολιτική και στρέφεται στη συγγραφή παιδικών βιβλίων.

Σίγουρα, ο Πινόκιο δεν είναι το μοναδικό παραμύθι που μας μιλάει για το καλό και το κακό, αλλά είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που ο πρωταγωνιστής διαθέτει μέσα του και τα δύο και παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό, ώστε να επικρατήσει αυτό το μοναδικό στοιχείο που θα τον κάνει ένα «πραγματικό αγόρι» ή αλλιώς έναν ήρωα με καρδιά και ψυχή.                       

πηγή: www.ethnos.gr

Το έθιμο της Πρωταπριλιάς!!

Ο Απρίλιος είναι ο μήνας των λουλουδιών, η βροχή του θεωρείται από τους γεωργούς πολύ ευεργετική, και παλαιότερα στη Θράκη το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς θεωρούνταν θεραπευτικό και το έδιναν στους αρρώστους. Το πιο βασικό όμως έθιμο του μήνα Απριλίου είναι η Πρωταπριλιά, δηλαδή η ημέρα που λέμε μικρά αθώα ψεματάκια κα κοροϊδεύουμε όσο πιο έξυπνα μπορούμε… φωνάζοντας στο τέλος περιπαικτικά «πρωταπριλιά»!  Σε κάποιες περιοχές, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπ χρονιά.

Τα ψέματα της Πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο αυτό. Δύο από αυτές, όμως, είναι οι επικρατέστερες.

Τα ψέματα των ψαράδων.

Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, το έθιμο ξεκίνησε από τους Κέλτες. Λαός της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι Κέλτες, ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρι

α πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί,  έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει και  με το πέρασμα του χρόνου αυτή η συνήθεια έγινε  έθιμο.

Η γαλλική πρωτοχρονιά.

Η δεύτερη εκδοχή, που θεωρείται και πιο βάσιμη ιστορικά, θέλει γενέτειρα του εθίμου την Γαλλία του 16ου αιώνα. Πρώτα οι Γάλλοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά την 1η Απριλίου, αλλά το 1954 ο βασιλιάς Κάρολος ο 9ος, αποφάσισε να γιορτάζεται  πλέον την 1η Ιανουαρίου. Στην αρχή αυτό δεν άρεσε σε όλους τους  πολίτες, οι οποίοι συνέχιζαν να γιορτάζουν την  Πρωτοχρονιά την 1η Απριλίου και οι υπόλοιποι για να τους κοροϊδέψουν τους έστελναν αυτή τη μέρα πρωτοχρονιάτικα δώρα. Το πείραγμα αυτό μετατράπηκε με τον καιρό σε έθιμο

Το έθιμο στην Ελλάδα

Το έθιμο αυτό ήρθε και στην Ελλάδα με ίδια τη βασική ιδέα, αλλά  αποκτώντας μια ελληνική χροιά.  Σε κάποιες περιοχές, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρο του όλη την υπόλοιπη χρονιά, ενώ σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του. Επίσης το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς, θεωρούν μερικοί, ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες.

                                   Ο ψεύτης Βοσκός (Αίσωπος)

                                                     

           

Τα ψέματα

Στραβός βελόνα γύρευε, ολά-ολά (x 2)
Μέσα σε αχυρώνα, βατσιτσέλο-βατσιτσό (x 2)

Και ο κουφός του έλεγε, ολά-ολά (x 2)
Πως άκουσ’ ένα κρότο, βατσιτσέλο-βατσιτσό (x 2)

Πολλά ψέματα είπαμε,ολά-ολά (x 2)
Άς πούμε και μι’ αλήθεια, βατσιτσέλο-βατσιτσό (x 2)
Ο κόκορας εγέννησε, ολα-ολα (x 2)
Σαράντα κολοκύθια, βατσιτσέλο-βατσιτσό (x 2)

Τα κολοκύθια είχανε μέσα νερό, ολά-ολά (x 2)
Και το νερό βατράχια, βατσιτσέλο-βατσιτσό (x 2)

…Poisson d’avril !

                                                         

In case you’ve never heard this term, it means I played a trick on you, in honor of April 1, or, as it’s known to Anglophones, April Fool’s Day. As you may have noticed, though, for the French, April Fool’s is “April Fish”.Let’s find out how the French celebrate April Fool’s Day and what on earth playing jokes on people has to do with fish!

Some theories say that April was a bad month for fishing, or a time (depending on the era) when fishing was forbidden, since newly spawned fish had to grow. So, to serve fish to eat in April was impossible – claiming to see or eat one could only be a joke. According to this site, some April 1 fans even took things a little bit farther, by throwing dried herrings into streams or rivers and crying out, “Poisson d’avril!” 

As is the case in many other countries, the French media love making April Fool’s jokes, with strange or impossible news stories in papers, on TV, the radio, and the internet. But April 1 in France is probably the most fun for kids.

Many French children make paper fish and then go to school and tape them to unsuspecting classmates’ backs. This is described as coller un poisson dans le dos de quelqu’un (literally, “to stick a fish in someone’s back” not on, strangely enough).