"Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν παρατηρήσει μέσα στη καρδιά
του χειμώνα, λίγες μέρες ηλιόλουστες, χωρίς σύννεφα και ανέμους. Οι μέρες αυτές τοποθετούνται στο χρονικό
διάστημα από την 15η Ιανουαρίου έως και την 15η
Φεβρουαρίου κάθε έτους, ονομάζονται "Αλκυονίδες" και η ονομασία τους προήλθε από την αλκυόνα, το
πολύχρωμο, πανέμορφο θαλασσοπούλι που
τις μέρες αυτές γεννά τα αβγά της."
Ανήκει στην οικογένεια των Αλκυονίδων.
Φθάνει τα 18 εκατοστά σε μήκος. Το σώμα της είναι ασυνήθιστα μικρό και
φέρει κοντά και λεπτά πόδια. Το κεφάλι της είναι δυσανάλογα μεγάλο, σε
σχέση με το σώμα, με ισχυρό ράμφος
που είναι οξύ στην άκρη. Αντίθετα προς το κακόσχημο μέγεθός της το
φτέρωμά της παρουσιάζει ποικιλία χρωμάτων που σπάνια απαντάται σε άλλα
πτηνά.
Η Αλκυόνη κατοικεί σε πυκνόφυτες όχθες ποταμών, λιμνών,
ιχθυοτροφείων καθώς και σε βραχώδεις ή θαμνώδεις ακτές των θαλασσών.
Χαρακτηρίζεται άγριο και δύσπιστο πτηνό. Στην Ελλάδα
φθάνει περίπου περί τα τέλη του καλοκαιριού με αρχές Σεπτεμβρίου και
αναχωρεί περί τα τέλη Μαρτίου. Τα τελευταία χρόνια όλο και λιγότερα
πτηνά αναπαράγονται με αποτέλεσμα την ανάγκη προστασίας του είδους. Έχει
σχετικά κοντά φτερά και πετά σε ευθεία, χαμηλά και σε μικρές
αποστάσεις. Όπως τα περισσότερα πουλιά, αναπαράγεται την άνοιξη, με το
θηλυκό να γεννά 5 έως 7 λευκά σφαιρικά αυγά.
wiki
Σύμφωνα με το μύθο, η Αλκυόνη πριν γίνει πουλί, ήταν μια
πεντάμορφη κοπέλα, κόρη του Αίολου, του
θεού του ανέμου και της Ενάρετης.
Η Αλκυόνη ήταν παντρεμένη με τον Κύηκα κι ήταν
τρισευτυχισμένη. Περνούσαν τόσο όμορφα, που άρχισαν να πιστεύουν σιγά – σιγά
ότι δεν είναι κοινοί θνητοί, αλλά ισάξιοι με τους 12 Θεούς του Ολύμπου.
Ο Κύηκας θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του Δία και η Αλκυόνη
πίστευε πως ήταν ισάξια της Ήρας. Μάλιστα άρχισαν να αποκαλούν ο ένας τον άλλο
με τα ονόματα των Θεών. Αυτό προκάλεσε την οργή του Δία. Όταν το έμαθε θύμωσε
τόσο πολύ, που έριξε έναν κεραυνό στο καράβι του Κύηκα κι αυτός μη μπορώντας να
παλέψει με τα μανιασμένα κύματα, πνίγηκε.
Η Αλκυόνη περίμενε τον άνδρα της στο ακρογιάλι και καθώς
περνούσε η ώρα κι ο καιρός η αγωνία της
μεγάλωνε ακόμη περισσότερο . Μέσα από τη μανιασμένη θάλασσα το μόνο που
μπορούσε πια να αντικρίσει ήταν κάποια ξύλα από το καράβι του Κύηκα. Άρχισε
τότε να κλαίει απαρηγόρητα . Ημερόνυχτα θρηνούσε το χαμό του αγαπημένου της
Κύηκα. Ο Δίας στο τέλος τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο πουλί,
με λαμπερά γαλάζια φτερά, την αλκυόνα (Alcedo atthis ).
Το μαρτύριο όμως της αλκυόνας δεν τελείωνε εδώ . Γεννούσε τα
αυγά της μέσα στη βαρυχειμωνιά και τα κλωσούσε πάνω σε πέτρες και βράχια στις
ακτές . Κάποιες φορές τα αγριεμένα κύματα όμως ορμούσαν με μανία πάνω στη φωλιά
της κι αυτή καταστρεφόταν μαζί με τα αυγά της.
Ο Δίας και πάλι έδειξε συμπόνια στην αλκυόνα κι έτσι μέσα
στην καρδιά του χειμώνα, οι άνεμοι κοπάζουν κι ο ήλιος λάμπει, βοηθώντας την
αλκυόνα να κλωσήσει τα αυγά της.
Το μικρό, το μικρό το ψαροπούλι
τον χειμώ- τον χειμώνα δεν παγώνει
τον Γενά- τον Γενάρη φέρνει γούρι
και το λέ- και το λένε αλκυόνη.
Κι όταν χα- κι όταν χαμηλοπετά
πάνω απ’το πάνω απ’το γλυκό νερό
η αλκυό- η αλκυόνα τραγουδά
με τον ή- με τον ήλιο τον ζεστό.
Γιατί εκείνος θα ζεστάνει τα μικρά της πουλιά
και καλό καιρό θα κάνει μες στη βαρυχειμωνιά.
Τότε φέ- τότε φέρνει η αλκυόνα
μέρες ό- μέρες όμορφες θερμές
είναι οι- είναι οι αλκυονίδες
που ζεσταί- που ζεσταίνουν τις καρδιές.
Read more at:
http://taniamanesi-kourou.blogspot.com/2021/02/blog-post_8.htmlCopyright © Tania Manesi
Το μικρό, το μικρό το ψαροπούλι
τον χειμώ- τον χειμώνα δεν παγώνει
τον Γενά- τον Γενάρη φέρνει γούρι
και το λέ- και το λένε αλκυόνη.
Κι όταν χα- κι όταν χαμηλοπετά
πάνω απ’το πάνω απ’το γλυκό νερό
η αλκυό- η αλκυόνα τραγουδά
με τον ή- με τον ήλιο τον ζεστό.
Γιατί εκείνος θα ζεστάνει τα μικρά της πουλιά
και καλό καιρό θα κάνει μες στη βαρυχειμωνιά.
Τότε φέ- τότε φέρνει η αλκυόνα
μέρες ό- μέρες όμορφες θερμές
είναι οι- είναι οι αλκυονίδες
που ζεσταί- που ζεσταίνουν τις καρδιές.
Read more at:
http://taniamanesi-kourou.blogspot.com/2021/02/blog-post_8.htmlCopyright © Tania Manesi
Το μικρό, το μικρό το ψαροπούλι
τον χειμώ- τον χειμώνα δεν παγώνει
τον Γενά- τον Γενάρη φέρνει γούρι
και το λέ- και το λένε αλκυόνη.
Κι όταν χα- κι όταν χαμηλοπετά
πάνω απ’το πάνω απ’το γλυκό νερό
η αλκυό- η αλκυόνα τραγουδά
με τον ή- με τον ήλιο τον ζεστό.
Γιατί εκείνος θα ζεστάνει τα μικρά της πουλιά
και καλό καιρό θα κάνει μες στη βαρυχειμωνιά.
Τότε φέ- τότε φέρνει η αλκυόνα
μέρες ό- μέρες όμορφες θερμές
είναι οι- είναι οι αλκυονίδες
που ζεσταί- που ζεσταίνουν τις καρδιές.
Read more at:
http://taniamanesi-kourou.blogspot.com/2021/02/blog-post_8.htmlCopyright © Tania Manesi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου